Kilometervreter
Mijn eerste autootje was een lada. Mijn vader had het bedrag, het zal een paar duizend gulden geweest zijn, voorgeschoten en ik weet nog dat ik in een schriftje bijhield hoe ik hem afbetaalde. De ritten naar mijn vriendje in het oosten van het land waren soms onverantwoordelijk.
Ik probeerde namelijk steeds mijn record te verbreken van hoe lang ik erover reed. Met zelf opgenomen cassettebandjes, keihard de muziek aan, nul ervaring, daar wil je niet meer aan terugdenken.
Maar mijn passie voor de auto was geboren. De baan als accountmanager destijds was op mijn lijf geschreven. De Lada werd een prachtige Peugeot met stuurbekrachtiging, nog geen airco. Ik leerde navigeren met kaart en stratenboek. Inparkeren als de beste, want tweemaal op een neer lopen in de regen met zware koffer, producten en samples omdat de gaatjes voor de deur te klein leken, dat was ik snel zat.
Een auto staat voor mij nog steeds voor vrijheid. Van alle gemakken voorzien. Airco, Tomtom, telefoon, fijne muziek en podcasts. Meestal staat er een thermoskan koffie of thee naast me. Kortom, genieten. Mijn coachklanten breng ik altijd een persoonlijk bezoek en dat is uiteraard ook in Limburg of Groningen en Friesland. En ja, dat zijn enorme afstanden, maar het dubbel en dwars waard.
Het zal je niet verbazen dat ik de 40.000 kilometer per jaar gemakkelijk haal. En behalve dat zoveel kilometers de keuze voor een leuke leaseconstructie oninteressant maakt vind ik het geen probleem.
Tot deze week. Deze week heb ik zo veel gereden. Niet eens allemaal zakelijk. En ik realiseerde me dat het veel tijd koste. Erg veel tijd. Tijd die ik beter had kunnen besteden. Want tijd komt niet meer terug. Elke minuut die wegtikt… is weg, komt nooit meer terug. Tijd die ik had kunnen besteden aan mijzelf, mijn gezin, mijn bedrijf enzovoorts.
En zojuist voelde ik wat dat met me deed. Ik keek en luisterde naar een prachtige vlog op Facebook. Een dame die wist waar ze het over had en waarvan ik meer wil horen. Ze rondde haar vlog af met de uitnodiging voor een workshop. YES, dacht ik. Maar de NO volgde meteen. Ik was er al zo van overtuigd dat de workshop online zou zijn. Maar de workshop was in Deventer. Zonder files is dat voor mij een enkele reis van een uur en drie kwartier. Ik voelde alle weerstand in mijn lichaam boven komen. Ik draai mijn hand niet om voor het rijden. Maar het betekent gewoon weer bijna 5 uur radio luisteren, bellen en turen naar de bumper van mijn voorganger. Tijd die niet meer terugkomt.
Er viel een waardevol kwartje. Op het moment van dit schrijven plaats ik de puntjes op de i voor de Partners in Crème Academy. Een online leeromgeving. Voor een masterclass moest je altijd naar Houten. Een rit in de auto, de salon een dag sluiten, een dag omzet missen. En met een vol hoofd naar huis. Want het is niet alleen veel stof op een dag, maar ook veel tegelijk zelf in de praktijk te brengen.
Dus dankjewel mevrouw van de vlog. Het was vast niet uw opzet, maar ik ben blij mijn klanten te gaan inspireren op een efficiënte, moderne manier. Niet een dag, maar 8 weken ga ik met ze aan het werk op tijden dat het hén uitkomt. Op reis naar hun Business in Beauty. Zonder auto, zonder files.
