WHAT YOU SEE IS WHAT YOU GET

Een event in een uithoek van Nederland. Wanneer het even kan maak ik daar uitstapjes van. Zeeland, Limburg, Groningen, de Achterhoek, steeds een feestje met traditionele lekkernijen en er heerlijk tussenuit.

“Laten we iets bij het water boeken, dan werken we ook meteen de plannen uit”, zei mijn collega. Zogezegd, zo gedaan. De plaatjes op internet logen er niet om. Een veranda, een loungebank aan het water, jacuzzi op de stijger, wat wil je nog meer? Nou daar kwamen we snel achter.

Terwijl we richting het water liepen verontschuldigde de boerin zich voor de vloer in de boerderij, niet schoon te houden. Lekker belangrijk zou je denken, maar in onze hut was geen stromend water, geen toilet, geen douche. Slechts een groezelige porta potti, zonder toiletpapier en moesten we de badkamer in boerderij gebruiken.

Schoonmaken was niet de hobby van de gastvrouw, dat was overduidelijk te zien. Ze liet nog even zien hoe de jacuzzi werkte, echter wij keken elkaar aan en naar de voeten van de boerin en wisten genoeg. We besloten uit eten te gaan. De volgende dag zou het er vast anders uitzien.

Het duurde nog lang voor de dag aanbrak. De jacuzzi naast mijn bed begon een vreselijk geluid te produceren. Gelukkig stopte het geluid na een kwartier en viel ik met dubbele dosis melatonine en oordoppen in slaap. Niet voor lang. Het geluid van de loeiende jacuzzi herhaalde zich constant en na een stekkerinspectie besloot ik om 02.15 uur de receptie, in dit geval de boerin, te bellen.

Haar reactie zag ik niet aankomen. “De wekker van mijn man gaat om 04:00 uur, die is nu niet blij”. Nou ja, ik ben hier te gast en heb nog geen oog dicht gedaan en kan het probleem niet oplossen. Na een kwartier tandenknarsen hield de jacuzzi stil en hebben we alsnog lekker geslapen.

Ontbijt met yoghurt, muesli en fruit was onze wens. Dat de yoghurt een ingevallen bakje met voorgeprakte aardbeien van de Aldi was en het verse fruit slechts een appel, daar hebben we maar niets over gezegd.

Maar toen we heerlijk op de stijger aan het werk waren kwam de boer aanstieren. Of we niet ‘s-avonds al hadden kunnen bellen voor de jacuzzi. Dat bijna niemand daar ooit last van had gehad. En waarom we niet onderling van slaapplek waren gewisseld. Kortom, dat mijn probleem zijn probleem was geworden, daar was hij niet van gediend.

Het ondernemerschap als gastvrouw en gastheer was dit stel niet op het lijf geschreven. Boer, blijf bij je koeien. Wij hebben ervan geleerd en kunnen er nu om lachen. What you see is what you get. En wat we niet zagen was er ook niet.

Dit was een airbnb-reservering. Ik vraag me af hoe hun website en ‘over ons’- pagina eruit zou zien. Wat vertellen de foto’s op jouw website? Komt dit nog overeen met het aanbod? What you see, is what you can expect. Hoop ik.